Έχουν περάσει παραπάνω από 30 χρόνια από την ίδρυση του δημόσιου συστήματος υγείας όπου το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη της υγείας του συνόλου των πολιτών, μέσα από ένα δημόσιο σύστημα που δεν λαμβάνει υπόψη την κοινωνική, επαγγελματική, οικονομική κατάσταση των ανθρώπων, αλλά παρέχει ισότιμα και δωρεάν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας και περίθαλψη.
Επειδή όμως η εφαρμογή αυτών των αρχών στις μέρες μας σε ένα μικρό επαρχιακό νοσοκομείο όπως είναι το νοσοκομείο Ρεθύμνου είναι λίγο «θολή», προσφέρουμε μερικές οδηγίες «προς υγιείς και ασθενείς».
Κατ αρχήν ας υποθέσουμε ότι είσαι υγιής και τόσο τυχερός που βρήκες μία δουλειά που θα σου εξασφαλίσει 500 ευρώ το μήνα για το επόμενο εξάμηνο. Πρέπει πρώτα να αποδείξεις ότι δεν πάσχεις από μεταδοτικό νόσημα. Αυτό πρέπει να σου το πιστοποιήσει μόνο γιατρός από το δημόσιο σύστημα υγείας αφού όμως πληρώσεις το εισιτήριο στα εξωτερικά ιατρεία και πληροφορηθείς ότι οι εξετάσεις για μεταδοτικά νοσήματα που απαιτούνται, δεν μπορούν να γίνουν στο νοσοκομείο Ρεθύμνου. Μπορούν βέβαια να γίνουν σε ιδιωτικό εργαστήριο με τον ΕΟΠΥΥ (αλλά εσύ πιθανότατα είσαι άνεργος και ανασφάλιστος και θα επιβαρυνθείς όλο το ποσό). Αυτά για ένα πιστοποιητικό που σου ζητάει το κράτος.
Αν όμως αρρωστήσεις «ελαφρά»(όχι με επείγον πρόβλημα) και είσαι τυχερός να μη χρειαστείς εισαγωγή στο νοσοκομείο, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα.
1) Αν είσαι ασφαλισμένος η κατάσταση περιπλέκεται. Μπορείς άνετα να εξυπηρετηθείς από τις πολυάριθμες επιλογές που σου προσφέρει το νοσοκομείο και οι δύο γιατροί του ΕΟΠΥΥ για όλο το νομό. Όσον αφορά στις εξετάσεις, στο νοσοκομείο είναι δωρεάν αλλά πλέον μπορούν να γίνουν μόνο οι «απλές»εξετάσεις. Τα υπόλοιπα, δηλαδή έλεγχος για μεταδοτικά νοσήματα, ιολογικός έλεγχος, έλεγχος αναιμίας, θυρεοειδούς, καρκινικοί δείκτες, ανοσολογικές εξετάσεις ορμόνες, δυστυχώς εδώ και 4 μήνες δεν γίνονται ή γίνονται διαλειπόντως στο νοσοκομείο Ρεθύμνου. Εντάξει, δεν πειράζει μπορείς να τα κάνεις σε ιδιωτικό εργαστήριο. 15% συμμετοχή πόσα θα βγουν πια! Εδώ μάλλον «την πάτησες» γιατί ο ευφάνταστος νομοθέτης δικαιολογεί μόνο δύο από αυτές τις εξετάσεις σε διάστημα 4 ημερών. Άρα, έχεις δύο επιλογές: Ή πληρώνεις το 15% των 2 και το 100% των υπόλοιπων 22 εξετάσεων ή αν έχεις γερά νεύρα, καλές φλέβες, φίλο γιατρό και δεν δουλεύεις το πρωί, πηγαινοέρχεσαι κανένα μήνα. Κάποια στιγμή θα τις τελειώσεις και σχεδόν τζάμπα!
2) Αν πάλι είσαι ανασφάλιστος έχεις μία επιλογή: Πληρώνεις, πληρώνεις και πάλι πληρώνεις. Τα πράγματα είναι σαφώς πιο απλά!
Αν πάθεις όμως κάτι που άπτεται της δημόσιας υγείας; Μία φυματίωση, μια ελονοσία, ας πούμε… Ο νόμος είναι σαφής. Δεν πληρώνεις καμιά εξέταση. Φυσικά εάν η εξέταση είναι θετική. Τότε το κράτος υποχρεούται να σε θεραπεύσει δωρεάν ακόμα και εάν είσαι ανασφάλιστος, ακόμα και εάν δεν βρίσκεσαι νόμιμα στη χώρα. Ο νόμος όμως δεν υπολόγισε ότι δεν υπάρχουν για παράδειγμα αντιφυματικά φάρμακα στο φαρμακείο του νοσοκομείου. Άρα, αγόρασέ τα δεν είναι και ακριβά! Αν όμως είσαι άτυχος και δεν έχεις τελικά «μεταδοτικό νόσημα απειλητικό για τη δημόσια υγεία» πρέπει να πληρώσεις και τις εξετάσεις.
Αν πάσχεις από κάποιο χρόνιο νόσημα μπορείς να συνταγογραφήσεις τα φάρμακά σου και να τα πάρεις πληρώνοντας τη συμμετοχή συνήθως 10-25%. Βέβαια αυτό ισχύει για το φθηνότερο της κατηγορίας. Αν όμως έχεις παραξενιές και θέλεις να πάρεις οπωσδήποτε αυτό που σε ρυθμίζει τα τελευταία 3 χρόνια θα επιβαρυνθείς επιπλέον. Αν έχεις βιβλιάριο «πρόνοιας» θα σου πουν ότι πολλά από τα φάρμακα που πρέπει να πάρεις δεν υπάρχουν στο φαρμακείο του νοσοκομείου και θα σε στείλουν στο «Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης».
Αν παρά τις δυσκολίες της ζωής επιμένεις να φέρεις παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, σκέψου το καλά. Ο προγεννητικός έλεγχος αν είσαι ανασφάλιστη ξεπερνάει τα 1000 ευρώ. Αν όμως επιμένεις και να το γεννήσεις, να εύχεσαι να πάνε όλα καλά για να είναι φτηνό το κλειστό ενοποιημένο νοσήλιο γιατί ο τοκετός δεν είναι «επείγον περιστατικό». (Το περίμενες, είναι η αλήθεια!) Αν είσαι ασφαλισμένη γεννάς δωρεάν αλλά τα έξοδα πριν δεν διαφέρουν πολύ στην πράξη, εφόσον επιβαρύνεσαι το κόστος των υπερηχογραφημάτων.
Τι γίνεται όμως με τα πραγματικά επείγοντα περιστατικά; Δηλαδή αν πάθεις κάτι αιφνιδίως; Αν είσαι ανασφάλιστος υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα Καταρχήν δεν σε πιστεύουν εκτός εάν γράψει ο γιατρός ότι πρόκειται για «απειλητικό για τη ζωή σου πρόβλημα». Μετά δεν πιστεύουν ούτε το γιατρό. Πρέπει να πληρώσεις τις εξετάσεις για να δουν εάν λέτε και οι δύο αλήθεια. Εάν πάλι δεν έχεις χρήματα επάνω σου (αυτό θα είναι πολύ περίεργο, εφόσον όταν παθαίνεις το έμφραγμα συνήθως το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι να πάρεις το πορτοφόλι σου), κάνεις μια απλή δήλωση αποδοχής χρέους και κάνεις εισαγωγή στο νοσοκομείο. Αν είσαι άτυχος και χρειάζεται να σου τοποθετήσουν καθετήρα ή να σου κάνουν δακτυλική εξέταση μην απορήσεις γιατί όλοι σε κοιτούν με συμπόνια. Την τελευταία εβδομάδα δεν υπάρχει ξυλοκα΄ι΄νη! Αφού νοσηλευτείς διαπιστώνεις ότι διαφορα φάρμακα και υλικά δεν υπάρχουν και πρέπει να τα αγοράσεις εσύ, ενώ πολλές εξετάσεις που πρέπει να γίνουν θα τις κανεις σε εξωτερικό εργαστήριο.
Μέσα από τις παραπάνω πραγματικές ιστορίες, μέσα από την πραγματικότητα των 3.000.000 ανασφάλιστων και των υπόλοιπων «ασφαλισμένων» ανασφάλιστων, της υποστελέχωσης των νοσοκομείων και της συνεχούς επιβάρυνσης των ασθενών με κάθε λογής κόστη, ποιός είναι ο ρόλος της διοίκησης ενός νοσοκομείου από τα πιο υποχρηματοδοτούμενα της Ελλάδας;
Είναι άραγε η διοίκηση που κάνει ότι τίποτα από αυτά δεν υπάρχει και διαψεύδει σε κάθε ευκαιρία όποιον λέει την αλήθεια;
Είναι η διοίκηση που στέλνει συνέχεια τους εργαζόμενους στα δικαστήρια;
Είναι η διοίκηση που οδηγεί σε παραίτηση εκπρόσωπο των γιατρών στο ΔΣ του νοσοκομείου;
Είναι η διοίκηση που «εκδικείται» όποιον εργαζόμενο σηκώσει κεφάλι;
Είναι η διοίκηση που τοποθετεί παράνομα κάμερες για να ελέγχει ποιος ξέρει τι;
Είναι η διοίκηση που παίρνει από το χεράκι ασθενείς για να τους «εξυπηρετήσει» στα διάφορα τμήματα του νοσοκομείου και παρεμβαίνει στο έργο γιατρών και νοσηλευτών;
Είναι η διοίκηση του «αποφασίζουμε και διατάζουμε»;
Είναι η διοίκηση που διατηρεί παράνομα ιδιωτικό ιατρείο;
Ή τέλος είναι η διοίκηση που δεν διεκδικεί τίποτα για το μοναδικό νοσοκομείο του νομού και αφήνει άδεια τα ταμεία το τελευταίο τρίμηνο;
Η οικονομική κρίση και η πολιτικές των τελευταίων χρόνων έχουν «σαρώσει» κάθε δικαίωμα μας στην υγεία, στη δουλειά, στη ζωή. Ο ρόλος των ανθρώπων που διαχειρίζονται εξουσία δεν μπορεί να είναι η σύμπραξη σε αυτή τη βαρβαρότητα, διανθισμένη με πινελιές παλαιοκομματικής πρακτικής του «προύχοντα» στο χωριό των εξαθλιωμένων.
• Ας μην αφήσουμε κανένα να θεωρήσει ότι δεν είναι αυτονόητο να θεραπευόμαστε όταν είμαστε άρρωστοι, να μαθαίνουμε, να δουλεύουμε να μιλάμε και να αναπνέουμε ελεύθερα.
• Ας μην αφήσουμε κανένα να μας εκπαιδεύσει σε «φασίζουσες» πρακτικές.
• Ας μην απεμπολήσουμε το δικαίωμα μας στην αξιοπρέπεια.
Η Ένωση γιατρών του νοσοκομείου Ρεθύμνου ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας αρνούμαστε να συμμετέχουμε στην κοπή της πίτας που διοργανώνεται από τη διοίκηση διότι θεωρούμε ότι:
»Η κυβέρνηση και η διοίκηση του νοσοκομείου βλάπτουν σοβαρά την υγεία»
Ρέθυμνο 19.01.15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου