Σταύρος Βαβούρης "Μονόλογος Μπροστά Στα Ριζικά Μας"

 Σταύρος Βαβούρης

Σταύρος Βαβούρης * "Μονόλογος Μπροστά Στα Ριζικά Μας"

Ο χλωμός προπάππους μου του κάδρου

λεν οι συγγενείς πως πέθανε τρελός.

Ήταν γιατρός και γεωμέτρης.

Το μόνο που δεν μπόρεσε να κλείσει σε τετράγωνα

ήτανε το χάος της καρδιάς του·

το μόνο που δε γιάτρεψε:

η νοσταλγία μιας ανύπαρκτης χαράς.

Τέλος, παντρεύτηκε για ν’ αντιδράσει

κι έκανε και παιδιά.

Ούτε κι αυτά τον κάναν όμως πάλι να πιστέψει

πως ένα κι ένα κάνουν δύο.

Πέθανε νέος.

Τον τελευταίο του καιρό

κλεινότανε στο πιο βαθύ υπόγειο του σπιτιού.

Έλεγε λόγια τρελά

που απέλπιζαν για το μυαλό του τους δικούς του.

Λόγου χάριν, όταν του λέγανε να βγει

έλεγε

ότι η πνοή που ’φερνε η θάλασσα στον κήπο

τον ξερίζωνε,

παραπονιότανε

πως δεν ευρέθηκε σοφός

να κάνει το κορμί φτερό

και κούναγε μ’ αδυναμία το κεφάλι

όταν του τονίζανε πως έπρεπε να γίνει πιο δραστήριος

για τα παιδιά του.

Ο προπάππους μου δεν πέθανε τρελός.

Μόνο δεν έκανε καλά

να νομίζει πως θα ξαναγινόταν γεωμέτρης

κάνοντας γάμους και παιδιά

φυτεύοντας έτσι τα παράξενά του πεπρωμένα

στα μυαλά μας και στις μέρες μας.

* Ο Σταύρος Βαβούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Την περίοδο 1946-1952 σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εξαιρετικά δραστήριος παρά μια εκ γενετής αναπηρία, εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος στη (δημόσια) Μέση Εκπαίδευση.Πρώτες του δημοσιεύσεις ήταν τα ποιήματα «Σοφίας κρίματα» στο περιοδικό «Ξεκίνημα» της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 1944, τεύχος 6-7), και «Χίμαιρα» στο περιοδικό «Νεανική φωνή».

Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.