Μηνάς Δημάκης "Ζωή"

Μηνάς Δημάκης

 Μηνάς Δημάκης * "Ζωή"

Δε θ' αποχαιρετήσω τη ζωή εύκολα

Γονατιστός

Θ' αλλάξουμε το τελευταίο «χαίρε»

Σα φίλοι ύπουλοι και αναξιόπιστοι

Που χωρίζουν ύστερα από μια γεμάτη μέρα

Που χωρίζονται ίσος προς ίσον

Και η μέρα δεν είταν αργία γιορτή διασκέδαση

Καθημερινή κοπιώδης

 Αυχμηρή ζωηρή είταν

Πάθη βουνά και παθήματα και δοκιμασίες

Χαρές αυγούλες χρυσές

Ή καμίνια με φλόγες

Αγάπες λευκά περιστέρια

Ή ύαινες της ζούγκλας

Και πόνος;

Και αγωνία;

Και πάντα στην πόρτα ο χτύπος του πεπρωμένου;

Καμμιά σημασία

Παλεύοντας

Νικητής-Νικημένος

Ζωή

Μια στα πάνω μια κάτω

Σε γνωρίζω σε μισώ και σε θέλω

Σκληρή άτεγκτη αχάριστη

Ακριβά πληρωμένη

Ζητώντας πληρωμή πιο ακριβή κάθε τόσο

Θα σ' αποχαιρετήσω φιλικά

Και θα πάψεις να με παραμονεύεις

Θα γλυτώσεις και συ απ' το δύσκολο θύμα

Που είχε υψώσει το κάστρο του

Και κάθε στιγμή σε περίμενε

Με το τουφέκι στο χέρι

* Ο Μηνάς Δημάκης γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1913 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν γιος του εμπόρου Γεωργίου Δημάκη και της Μαρίας το γένος Μεταξάκη. Την περίοδο 1919-1924 φοίτησε στο ιδιωτικό δημοτικό σχολείο «Λύκειον Ο Κοραής». Το 1930 αποφοίτησε από το Πρώτο εξατάξιο Γυμνάσιο Ηρακλείου.

Συμμετείχε στην «Πνευματική Κοινότητα» (1930-1934), μια λογοτεχνική συντροφιά, τα μέλη της οποίας, επιστήμονες αλλά και άτομα χωρίς τυπική μόρφωση, μαζεύονταν σε ένα πατάρι της οδού Μαρτύρων όπου κάθε Κυριακή γίνονταν λογοτεχνικές συζητήσεις, Μέλη μεταξύ άλλων η Έλλη Αλεξίου, ο Γιάννης Σφακιανάκης, η Ριρή Μιγάδη.
Από το 1934 έως το 1940 σύχναζε σε μια άλλη πνευματική συντροφιά μαζί με τον Άρη Δικταίο, τη Θάλεια Καλλιγιάννη από τα Χανιά, το «Στούντιο» που είχε εμψυχωτή τον Λευτέρη Αλεξίου, στο σπίτι του οποίου μαζεύονταν τα μέλη της. Εργάστηκε σε επιχείρηση σταφίδας που την είχαν τα αδέλφια του πατέρα του έως το 1936 και κατόπιν στο Γραφείο Τουρισμού του Ηρακλείου. Από το 1937 έως το 1959 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος (μέχρι το 1943 στο Ηράκλειο, μετά στην Αθήνα). Πολέμησε στην Κρήτη, ενώ στην Κατοχή μπήκε στο ΕΑΜ.

Στη λογοτεχνία παρουσιάστηκε το 1935 με το περιοδικό «Φύλλα Τέχνης», το οποίο κυκλοφόρησε σε 4 τεύχη με ποιήματα μέχρι το 1937, και την ύλη την έγραφε ο ίδιος. Συμμετείχε στην ομάδα που εξέδιδε το περιοδικό «Κρητικές σελίδες» στο Ηράκλειο Το διηύθυνε η Θάλεια Καλλιγιάννη). Επίσης, συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Ο Κύκλος» (2η περίοδος), «Ποιητική Τέχνη», «Ευθύνη», «Καινούρια Εποχή», «Ποιητική τέχνη», «Νέα Εστία», και με τις εφημερίδες «Κρητικά Νέα» και «Μεσημβρινή». Διετέλεσε επί μακρόν αιρετό μέλος της διοικούσας επιτροπής της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, καθώς και μέλος της Επιτροπής Βραβείων Μαρίας Π. Ράλλη.
Ποιήματα του Μ. Δημάκη έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, γερμανικά και σε άλλες γλώσσες.
Του απονεμήθηκαν το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1957 ("Σκοτεινό πέρασμα").

Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.