Ζαν Πιερ Ζουβ "Ελένη"

Ζαν Πιερ Ζουβ * "Ελένη"

Τι ωραία που είσαι τώρα που δεν υπάρχεις πια

Η τέφρα του θανάτου σ’ έγδυσε κι απ’ την ψυχή σου ακόμη

Τι ποθητή που είσαι απ’ τον καιρό που αφανιστήκαμε

Κύματα κύματα γεμίζουν την καρδιά της ερήμου

Την πιο πελιδνή από τις γυναίκες

Ωραία που είναι στις υδάτινες κορφές της γης αυτής

Του νεκρού απ’ την ασιτία τοπίου

Που ζώνει ολόγυρα την πολιτεία την πρωτινή

Ωραία που είναι μέσ’ στα χλοερά κι απρόσμενα πλατώματα

Μεταμορφωμένα σε ναούς ωραία που είναι

Στο γυμνό κι ανάστροφο κι ολέθριον οροπέδιο

Που είσαι τόσο πεθαμένη

Σκορπώντας ήλιους απ’ τ’ αχνάρια των ματιών σου 

Και τους ίσκιους των μεγάλων ριζωμένων δέντρων 

Στη φοβερή σου κόμη αυτήν που μ’ έριχνε σε παραμιλητό.

μτφρ. Οδυσσέας Ελύτης

* Έζησε στο Παρίσι και έγραψε ποιήματα και πεζογραφήματα, ενώ μετέφρασε επίσης έργα των Σαίξπηρ και Χέλντερλιν. Στα γαλλικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1915 με τη συλλογή του Είμαστε άνθρωποι, η οποία περιλαμβάνει ύμνους στη γενναιότητα και στη μεγαλοψυχία. Στα μετέπειτα ποιήματά του πραγματεύτηκε μυστικιστικά θέματα με θρησκευτικό χαρακτήρα και έμπνευση. Τα θέματά του είναι εμπνευσμένα από τον θάνατο, τον έρωτα και την αγωνία, ενώ στα τελευταία έργα του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη γλώσσα και την ποίηση. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές Χαμένος παράδεισος (1929), Οι γάμοι (1931), Ιδρώτας από αίμα (1933), Ωδή (1950), Γλώσσα (1952) και Πεζά (1960). Από τα πεζογραφήματά του ξεχωρίζουν τα Εκάτη (1928), Παυλίνα 1880 (1925), Έρημος κόσμος (1927) κ.ά. Ο Οδυσσέας Ελύτης μετέφρασε έργα του στην ελληνική γλώσσα.