Γουάλας Στίβενς "Τελευταιός Μονόλογος Του Εσωτερικού Εραστή"

Γουάλας Στίβενς * "Τελευταιός Μονόλογος Του Εσωτερικού Εραστή"

Φως — το πρώτο φως το βραδινό,

που ξαποσταίνουμε· και συλλογιόμαστε, με λίγο δίκιο,

πως είν’ ο κόσμος ο ιδεατός το πιο μεγάλο αγαθό.

Να, λοιπόν, το πιο δυνατό το ραντεβού.

Και, με τη σκέψη αυτή, φωλιάζουμε,

απ’ τις αδιαφορίες μακριά, σ’ ένα πράγμα μόνο:

Σ’ ένα μόνο πράγμα, σ’ ένα σάλι απλό,

τυλιγμένο γύρω μας, σφιχτά· δεν είμαστε φτωχοί; Μια τρυφερότητα,

ένα φως, μια δύναμη — θαυματουργή επιβολή.

Τώρ’ εδώ ο ένας τον άλλο λησμονάμε και λησμονιόμαστε.

Και αμυδρά συμμεριζόμαστε ένα σχέδιο, μια ολότητα,

μια γνώση, που έκλεισε για μας το ραντεβού.

Σ’ αυτή την πλευρά τής μεθορίου της, στο νου.

Μονολογούμε πως ένα πράγμα είναι ο θεός κι η φαντασία…

Πόσο ψηλά κι απόμακρα φωτίζει το σκοτάδι το πιο μακρινό κερί.

Δίπλα στο φως αυτό, στην κεντρική ψυχή,

βρίσκουμε απάγκειο στον βραδινό αέρα,

όπου να είμαστε μαζί μάς είναι αρκετό...

* Ο Γουάλας Στίβενς (Wallace Stevens) εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο σε ηλικία 44 ετών το 1923 και έγραψε πολλά από τα καθοριστικά ποιήματά του μετά τα 60. Ευρεία αναγνώριση του έργου του συνδέθηκε με τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του το 1954, έναν χρόνο πριν πεθάνει, ενώ, εικοσιένα χρόνια αργότερα, ο γνωστός κριτικός Χάρολντ Μπλουμ τον χαρακτήρισε τον «καλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό αμερικανό ποιητή της εποχής μας». Σε επαφή με ποιητές και πρωτοπόρους εικαστικούς καλλιτέχνες στη Νέα Υόρκη, όπως ο Μαρσέλ Ντισάν, ο Στίβενς εργάσθηκε ως δικηγόρος σε ασφαλιστική εταιρεία, της οποίας έγινε αντιπρόεδρος το 1934. Δικηγόρος σε ασφαλιστική εταιρεία ήταν επίσης ένας άλλος κορυφαίος μοντερνιστής του εικοστού αιώνα, στον χώρο της πεζογραφίας στην περίπτωσή του, ο Φραντς Κάφκα.

Επιμέλεια : Μπάμπης Μ.