 |
| Doors |
Οι Doors σαν μπάντα του 70, είναι γεγονός ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν σχεδόν τίποτα (μαζί με τον Jim), παρά μόνο το LA Woman κι’ αυτό στην είσοδο της δεκαετίας. Σαν μπάντα όμως του 60, ήταν ….ήρωες!!!! Είναι λάθος να συγκρίνουμε τους Doors με τους Led Zeppelin ή τους Pink Floyd. Και ο ίδιος ο Morrison, δεν έχει καμία σχέση με τον Robert Plant ή τον Roger Waters. Το 1967, ο κόσμος βρίσκονταν στο κλίμα του "Sgt. Pepper" και όλη η φιλοσοφία της εποχής, ήταν γύρω από το "All You Need Is Love". Ο Jimήρθε σαν κεραυνός με τα φίδια του και τις σαύρες του, με την παραφροσύνη και τις ωδές του στον Nitzsche, με τον θάνατο και τη σκοτεινιά του. Κανείς δεν το είχε κάνει αυτό μέχρι τότε. Ο Jim Morrison ήταν αμφισβητούμενη προσωπικότητα. Τον λάτρεψαν ….πολωτικά!!! Είτε σαν ίνδαλμα σε βαθμό μανιακό, είτε σαν ανόητο και επιδειξία απομακρυνόμενοι απ’ αυτόν. Δεν χρειάζεται φυσικά να πω ότι και οι δύο αυτοί πόλοι είναι εντελώς ……ηλίθιοι!!! Η θρησκευτική προσέγγιση δεν έχει καμία θέση εδώ. Ο ίδιος ο Jim μισούσε την ειδωλοποίησή του, αλλά ο θάνατός του συνέβαλλε αναπόφευκτα σ’ αυτό και για πολλούς ανθρώπους, ο Jim παρέμεινε για πάντα οLizard King. Ο τελευταίος κυβερνήτης όλων των πραγμάτων. Μυστικών και κοσμικών και μερικές φορές ακόμα και ….νεκρομαντικών!!! Ε όχι!!!! Δεν χρειάζονται όλες αυτές οι υπερβολές. Τα λυρικά του οράματα ήταν περιορισμένα αλλά ομοιόμορφα, για να μην αναφέρω και το παράγωγο (μην ξεχνάτε ότι πήρε τις περισσότερες ιδέες του από τον William Blake). Ο Jim ήταν πολύ καλός ποιητής. Δεν αναφέρομαι στο αν ήταν καλός front-man, όχι επειδή δεν ήταν (βεβαίως και ήταν), αλλά επειδή υπήρχαν και πολλοί άλλοι που ήταν επίσης πολύ καλοί και δεν νομίζω να έχει σημασία να κάθομαι τώρα να συγκρίνω αν ο Jim ήταν καλύτερος από τον τάδε ή αν ο τάδε ήταν καλύτερος από τον Jim. Εξ άλλου, δεν γράφω αυτό το άρθρο για αυτό το λόγο και είναι αρκετά χρόνια τώρα που έχω πετάξει τις παρωπίδες του τύπου “το τάδε γκρουπ είναι καλύτερο από το τάδε” και ούτω καθ’ εξής………
Θεωρώ (το έχω ξαναγράψει) ότι στη μουσική (και όχι μόνο) υπάρχουν κάποια ονόματα (μπάντες ή σόλο καλλιτέχνες, που έχουν προσφέρει τόσα πολλά ώστε να μην χωράει το “μου αρέσει” ή το “δεν μου αρέσει”. Η προσφορά τους είναι που μετράει. Το τι άφησαν πίσω τους είναι που μετράει και αυτό είναι κάτι που το κρίνει μόνο ο χρόνος και κανένας άλλος. Μπορεί σήμερα να λέμε ότι οι Coldplay είναι πολύ καλή μπάντα –πολύ σπουδαία μπάντα θα συμπληρώσω εγώ- αλλά η αποτίμηση για το τι άφησαν και αν αυτό είναι σημαντικό, θα γίνει πολύ αργότερα. Η προσωπική μου άποψη πάντως, είναι ότι αφήνουν πολύ σημαντική κληρονομιά για τους μετέπειτα).
Ο Jim λοιπόν, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Κατ’ αρχήν, ήταν ειλικρινής με ότι έκανε, ακόμα και με τα 'wrong-doing'. Τα ατέλειωτα μπλεξίματά του με την αστυνομία, το περίφημο σκηνικό του 1969 όταν κατέβασε το παντελόνι του πάνω στη σκηνή, το αυτοκαταστροφικό sex & drugs lifestyle, όλα αυτά δεν τα έκανε για να τραβήξει την προσοχή. Τα έκανε και τα ένοιωθε. Τα ήθελε. Τα ζούσε. Αυτό είναι και μία πολύ μεγάλη διαφορά από τους μετέπειτα καλλιτέχνες της δεκαετίας του 70 που παρασυρμένοι από το glam movement, έχασαν κάθε ειλικρίνεια.
Ο Jim δεν ήταν μυστηριώδης και φρικιαστικός όπως ο Alice Cooper ή ο Ozzy Osbourne. Ήταν χειροπιαστός και πραγματικός, μέσα από το βάθος των στίχων του και του τραγουδίσματός του. Σκοτεινός, αλλά περιβεβλημένος με ένα σκοτάδι ζωντανό υπαρκτό και πραγματικό, που μπορούσες να το αγγίξεις χωρίς να σε τρομάξει.
Αλλά δεν είναι μόνο οι στίχοι. Είναι και η μουσική. Οι Doors υπήρξαν μελωδικότατοι. Στέκονται με πολύ άνεση ανάμεσα στις μελωδικότερες μπάντες της δεκαετίας του 60. Η μουσική ευαισθησία του μεσαιωνικού Manzarek σε συνδυασμό με την κιθάρα του μπλουζίστα Krieger, δεν έχει το ανάλογό της στην ιστορία.
*** ΙΣΤΟΡΙΑ:
Δημιουργήθηκαν το 1965 στο Los Angeles από τους Jim Morrison & Ray Manzarek που σπούδαζαν κινηματογραφία στο UCLA (University of California, Los Angeles). Ο Manzarek, είχε ήδη φορμάρει μία μπάντα με τα δύο του αδέλφια που την ονόμαζε Rick And The Ravensask και έψαχνε για τραγουδιστή και ντράμμερ. Εντυπωσιάστηκε αμέσως από τον Morrison που τον άκουσε να τραγουδάει ένα δικό του τραγούδι, το "Moonlight Drive" και του ζήτησε να γίνει μέλος της μπάντας. Πολύ σύντομα “στρατολόγησαν” στα τύμπανα τον John Densmore και ηχογράφησαν 6 τραγούδια του Morrison, αλλά αμέσως μετά απ’ αυτό, τα αδέλφια του Ray,εγκατέλειψαν τη μπάντα και αντικαταστάθηκαν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ από τον κιθαρίστα Robbie Krieger. Οι Doors δεν προσέλαβαν ποτέ μπασίστα. Το μπάσο το μοιράζονταν οι Krieger & Manzarek, με τον δεύτερο να έχει περισσότερο μερίδιο σ’ αυτό, αφού συνήθιζε να παίζει τα μπάσα στο όργανο με το αριστερό του χέρι. Αυτή, είναι και η περίοδος που μετονομάζονται σε Doors από τον Morrison.
Ξεκίνησαν με lives στο London Fog και αργότερα στο Whisky-A-Go-Go, αλλά έχασαν τη δουλειά τους εξ αιτίας του "The End". Οι ιδιοκτήτες του club βρήκαν το συγκεκριμένο τραγούδι πολύ “προχωρημένο” για τα συντηρητικά τους πρότυπα, αλλά ενώ αυτοί τους απέλυσαν, η Elektra Records τους άνοιξε τις πόρτες διάπλατα. Το πρώτο τους album (The Doors) κυκλοφόρησε το 1967 με τεράστια επιτυχία. Συγκαταλέγεται μέσα στα καλύτερα ντεμπούτα όλων των εποχών για την ιστορία της Rock, με τη μπάντα να μιξάρει ηχητικά το Rock με το Blues και τη Jazz και φυσικά με την ποίηση του Morrison. Από αυτό το album βγήκε και το "Light My Fire" που έγινε η πιο μεγάλη τους επιτυχία. Η επιτυχία αυτή, δεν συνεχίστηκε με την ίδια ένταση και στα επόμενά τους albums, αλλά από τη στιγμή που οι εταιρίες τα μετράνε όλα με τις πωλήσεις, αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Σε λίγο, ο Morrison γίνεται γνωστός σαν 'Lizard King' για τις εξωτικές και υπνωτικές του παραστάσεις στα lives της μπάντας, αλλά και για το ριζοσπαστικό του lifestyle.
Το 1970 κυκλοφορεί το “δυνατό” και “σκοτεινό” Morrison Hotel που ακολουθείται το 1971 από το πάρα πολύ καλό LA Woman και τη μετακόμιση του Morrison στο Παρίσι αμέσως μετά το τελείωμα των ηχογραφήσεων. Ήθελε να κάνει μία ποιητική καριέρα εκεί, αλλά ξαφνικά στις 3 Ιουλίου του 1971 βρέθηκε στη μπανιέρα του νεκρός. Επίσημα, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Οι ιστορίες για το θάνατό του είναι πολλές, αλλά δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτό το θέμα και δεν θα ασχοληθώ ούτε τώρα. Με αφορά μόνο το σημαντικό και το ουσιώδες και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μονάχα, η απώλεια του καλλιτέχνη που είχε σημαντική και αξιόλογη προσφορά σ’ αυτό που λέμε Κουλτούρα και Μουσική Rock.
Οι υπόλοιποι τρεις δεν τον αντικατέστησαν ποτέ. Κυκλοφόρησαν δύο albums σαν τρίο με τον Manzarek στη φωνή, αλλά χωρίς τονMorrison να γράφει και να τραγουδάει, τίποτα δεν είναι ίδιο. Διαλύθηκαν το 1973 για να κάνουν ένα reunion το 1978 ηχογραφώντας τα κομμάτια που ο Morrison είχε σε tapes από την εποχή του LA Woman. Το album ονομάστηκε An American Prayer και οδήγησε στο live album Alive She Cried του 1983, που έγινε από υλικό αρχείου και που αυτό με τη σειρά του, οδήγησε στο εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone (1985) με τον Morrison και την επιγραφή "He's Young, He's Hot, He's Sexy and He's Dead". Τέλος, το 1991 ο σκηνοθέτης Oliver Stone έκανε ένα film για τον Morrison και τους Doors με τον Val Kilmer στο ρόλο του Jim.
Ας τους δούμε τώρα:
*** ΤΑ ΜΕΛΗ:
* JIM MORRISON (8 Δεκεμβρίου 1943, Florida - 3 Ιουλίου 1971, Paris):
- Φωνή. Όχι πολύ μεγάλη φωνή, αλλά πολύ καλή. Όχι φανταστικός και μεγάλος showman, αλλά πολύ καλός και σε αυτό. Υπνωτικός και χαλαρωτικός.
* RAY MANZAREK (12 Φεβρουαρίου 1935, Chicago):
- Πλήκτρα. Ήταν δικές του, οι περισσότερες ενορχηστρώσεις. Το σόλο του στο 'Riders On The Storm', είναι ανεπανάληπτο. Κάλυπτε με το ένα του χέρι και το κενό του μπασίστα (Έγραψα πιο πάνω, ότι οι Doors δεν είχαν μπασίστα).
* ROBBY KRIEGER (8 Ιανουαρίου 1946, Los Angeles):
- Κιθάρα. Πολύ καλός κιθαρίστας και ο μοναδικός της μπάντας. Σπουδαία ρυθμική βάση και υπέροχη slide κιθάρα, αλλά και wah-wah. Άψογος.
* JOHN DENSMORE (1 Δεκεμβρίου 1945, Los Angeles):
- Τύμπανα. Cool και κάτι σαν …….Λόρδος του 18ου αιώνα. Καλός ντράμμερ.
*** Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
1967: The Doors
1967: Strange Days
1968: Waiting For The Sun
1969: Absolutely Live
1969: The Soft Parade
1970: Morrison Hotel
1971: LA Woman
1971: Other Voices
1972: Full Circle
1978: An American Prayer
1983: Alive She Cried
1997: Box Set
1999: Complete Studio Recordings & Essential Rarities
*** ΤΑ DVD’S:
1985: Light My Fire
1987: Live At The Hollywood Bowl
1991: The Soft Parade
*** ΤΑ FILMS:
1991: The Doors (του Oliver Stone)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου