Σύλβια Πλαθ "Kολοσσός"

Σύλβια Πλαθ

Σύλβια Πλαθ * "Kολοσσός"

Ποτέ δεν θα μπορέσω να σε συναρμολογήσω ολοκληρωτικά,

Κάθε κομμάτι, όπως πρέπει κολλημένο και συναρμοσμένο.

Γκαρίσματα, γρυλίσματα γουρουνιών και αισχρά κακαρίσματα

Εξέρχονται από τα παχιά σου χείλη..

Είναι χειρότερα κι από σταύλο.

Ίσως θεωρείς τον εαυτό σου ένα μαντείο,

Επιστόμιο για τους νεκρούς, ή για κάποια θεότητα.

Τριάντα χρόνια τώρα είναι που μοχθώ

Να στεγνώσω τις λάσπες από το λαιμό σου.

Δεν έγινα σοφότερη.

Αναρριχώμαι σε μικρές σκαλωσιές με τα δοχεία της κόλλας και τους κουβάδες με τη λαζολίνη

Έρπω σαν μυρμήγκι που θρηνεί

Πάνω από τις χορταριασμένες εκτάσεις των φρυδιών σου

Να επισκευάσω τις τεράστιες πλάκες του κρανίου σου

Και να καθαρίσω τους γυμνούς λευκούς τύμβους των ματιών σου.

Ένας γαλάζιος ουρανός βγαλμένος από την Ορέστεια

Ορθώνεται σαν αψίδα από πάνω μας . Ω πατέρα, είσαι από μόνος σου

Ρωμαλέος και ιστορικός σαν Ρωμαική Αρένα.

Στρώνω για το γεύμα μου πάνω σ` ένα λόφο με μαύρα κυππαρίσια.

Τα διαμπερή σου κόκκαλα και ακάνθινα μαλλιά είναι σκορπισμένα

Με την γνωστή τους αναρχία στην γραμμή του ορίζοντα.

Χρειάζεται κάτι πιο δυνατό από το χτύπημα ενός κεραυνού

Για να δημιουργήσει ένα τέτοιο ερείπιο.

Τις νύχτες, φωλιάζω στο κέρας της Αμάλθειας

Του αριστερού σου αυτιού, μακριά από τον άνεμο,

Μετρώντας τα κόκκινα άστρα κι εκείνα που έχουν το χρώμα του δαμάσκηνου.

Ο ήλιος ανατέλλει από την πύλη της γλώσσας σου.

Οι ώρες μου νυμφεύονται τη σκιά.

Δεν αφουγκράζομαι πια για το τρίξιμο μιας καρίνας

Πάνω στις γυμνές πέτρες της αποβάθρας.

* H Sylvia Plath (1932-1963), δεν είναι μόνον μια μεγάλη Αμερικανίδα ποιήτρια του εικοστού αιώνα, αλλά μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες της νεώτερης, μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εποχής, κατέχοντας μια ξεχωριστή θέση στη σύγχρονη ποίηση. Ο θάνατος του πατέρα της το 1940 επηρέασε καθοριστικά τη ζωή και την ποίησή της. Μεγάλωσε σ' ένα αστικό περιβάλλον με μια μητέρα αυταρχική. Στις σπουδές που έκανε στο Smith College, διακρίθηκε. Η απόρριψη από το Πανεπιστήμιο Harvard την οδήγησε σε βαθιά κατάθλιψη και στην πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας. Το 1956, στο Cambridge όπου σπούδαζε με υποτροφία, γνώρισε τον Ted Hughes, άγνωστο τότε Άγγλο ποιητή. Παντρεύονται και το 1957 πηγαίνουν στις ΗΠΑ για να διδάξουν. Τέλη του 1959 επέστρεψαν στο Λονδίνο. Τον Απρίλιο του 1960 γεννήθηκε η κόρη τους Frieda και τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε η πρώτη της συλλογή "The Colossus". Αγόρασαν ένα σπίτι στο Deven, όπου τον Ιανουάριο του 1962 γεννήθηκε το δεύτερο παιδί τους, ο Nicholas. Τον Οκτώβριο ο Hughes την άφησε για να συζήσει με την ερωμένη του. Η Plath εξαρτάται πλέον από την οικογένειά της. Τα Χριστούγεννα μετακόμισε με τα παιδιά της σ' ένα σπίτι στο Λονδίνο. Στις 11 Φεβρουαρίου του 1963, αυτοκτόνησε, αφήνοντας ανοιχτό το αέριο στην κουζίνα της. Τα υπόλοιπα ποιήματά της εκδόθηκαν από τον Hughes μετά το θάνατό της. Τα ποιήματά της συνδυάζουν τρομακτική ένταση και εκθαμβωτική τέχνη. Σ' αυτά η ποιήτρια παλεύει με την ποιητική της έμπνευση, με την εικόνα του ίδιου του εαυτού της, με την διανοητική της υγεία. Mε την σκληρή και ειλικρινή της αυτο-αποκάλυψη και την συναισθηματική αμεσότητά της, η ποίηση της Plath είχε μεγάλη επίδραση σε πολλούς ποιητές μετά από αυτήν και συνεχίζει να έχει απήχηση στους νεώτερους φίλους της ποίησης. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που αυτά τα ποιήματα διδάσκονται ακόμη και σήμερα σε Κολέγια και Πανεπιστήμια ως υποδείγματα ποιητικής δομής κα ύφους.
Τα ποιήματα της Sylvia Plath είναι αυτοβιογραφικά με επίκεντρο την εσωτερική τρικυμία και κύριο θέμα τον θάνατο σε πρωτεϊκή μορφή, είτε σαν ληστή της παιδικής ομορφιάς, είτε σαν εγωιστή εραστή. H ποιήτρια φλερτάρει με την εμπειρία του θανάτου, και αυτό το επικίνδυνο παιγνίδι θα την οδηγήσει τελικά σ' αυτόν. Δημοσίευσε συνολικά τρεις συλλογές ποιημάτων, "The Winter Ship", "The Collossus" και "Ariel". Έγραψε επίσης ένα μυθιστόρημα, "The Bell Jar", που το δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Victoria Lucas.

Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.