Η Μαγική πόλη έμεινε ορφανή σήμερα. Ο Νίκος Κούνδουρος την εγκατέλειψε, αν και πολλά χρόνια τώρα ήδη οι μαγικές πόλεις της δεκαετίας του 50 είχαν αποσυρθεί στα κράσπεδα των πόλεων και της ζωής μας. Μαζί με όλα τα θαύματα που γέννησαν.
Το 1954 ο νεορεαλισμός με την ταινία “Μαγική πόλη” του νέου σκηνοθέτη Ν. Κούνδουρου, κάνει την εμφάνισή του δυναμικά στον ελληνικό κινηματογράφο και την ελληνική καλλιτεχνική ζωή. Τα αυθαίρετα του Περάματος και οι μικρές ζωές των ανθρώπων παίρνουν σε αυτή την ταινία τη διάσταση κοινωνικού συμβάντος και σφραγίζουν την αισθητική αντίληψη της δεκαετίας.
Δυό χρόνια μετά εκείνος ο ανεπανάληπτος “Δράκος” ανατρέπει τα δεδομένα. Ο μικρός άνθρωπος, ο φοβισμένος, που ξαφνικά γίνεται μια τρομερή απειλή από παρεξήγηση. Και το απολαμβάνει, αποκτώντας έστω και έτσι μια προσωπικότητα που δεν έχει, μια οντότητα που έχει στερηθεί.
Το 1954 ο νεορεαλισμός με την ταινία “Μαγική πόλη” του νέου σκηνοθέτη Ν. Κούνδουρου, κάνει την εμφάνισή του δυναμικά στον ελληνικό κινηματογράφο και την ελληνική καλλιτεχνική ζωή. Τα αυθαίρετα του Περάματος και οι μικρές ζωές των ανθρώπων παίρνουν σε αυτή την ταινία τη διάσταση κοινωνικού συμβάντος και σφραγίζουν την αισθητική αντίληψη της δεκαετίας.
Δυό χρόνια μετά εκείνος ο ανεπανάληπτος “Δράκος” ανατρέπει τα δεδομένα. Ο μικρός άνθρωπος, ο φοβισμένος, που ξαφνικά γίνεται μια τρομερή απειλή από παρεξήγηση. Και το απολαμβάνει, αποκτώντας έστω και έτσι μια προσωπικότητα που δεν έχει, μια οντότητα που έχει στερηθεί.
Με αυτές τις δύο ταινίες ο Κούνδουρος έκανε την είσοδό του στον ελληνικό κινηματογράφο, τάραξε τα νερά του και άνοιξε τους δρόμους που ακολούθησε την επόμενη δεκαετία, τη χρυσή δεκαετία του ’60.
Και μόνο αυτές τις ταινίες να είχε κάνει θα έφτανε να καταχωριστεί στους πρωτοπόρους, στους μεγάλους του ελληνικού κινηματογράφου.
Γύρισε συνολικά 11 ταινίες (“Οι παράνομοι”, “Το ποτάμι”, “Μικρές Αφροδίτες” κ.ά.) και τρία ντοκιμαντέρ, σκηνοθέτησε αρκετές θεατρικές παραστάσεις και έγραψε τρια βιβλία.
Τη δεκαετία του 80, το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης τίμησε το δημιουργό Ν. Κούνδουρο και ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρης, έκανε μια ομιλία που ήταν όλη σχεδόν φτιαγμένη πάνω στους τίτλους των ταινιών του, που τότε δεν είχαν συμπληρώσει τον αριθμό 11.
Μέλος εκείνης της ιστορικής παρέας που περιλάμβανε το Χατζιδάκι, τον Γκάτσο και τους λοιπούς, όχι μόνο όμορφος αλλά και γοητευτικός, κράτησε την αρχοντιά ως πολύτιμο υλικό της υπαρξής του, ακόμα κι όταν πριν μερικά χρόνια ληστές μπήκαν σπίτι του και τον ξυλοκόπησαν βάρβαρα κι έμεινε καιρό στο νοσοκομείο παλεύοντας να επιζήσει. Από τα χτυπήματα εκείνα δεν μπόρεσε να συνέλθει. Κι όμως, σχολίαζε το συμβάν ως ένα σύμπτωμα της εποχής μας κι όχι ως προσωπικό αδίκημα.
Αριστερός από συνείδηση και γνώση, πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση και εξορίστηκε στη Μακρόνησο.
Μετά την απελευθερωσή του άρχισε να ασχολείται με τον κινηματογράφο. Στα συνεργεία του έβρισκαν πάντα δουλειά οι επιστρέφοντες μακρονησιώτες και άλλοι αριστεροί. Πολλά ονόματα του κινηματογράφου τεχνικοί και ηθοποιοί, ξεκίνησαν την καριέρα τους δουλεύοντας στις ταινίες του Κούνδουρου.
Γενικά ο Νίκος Κούνδουρος κόσμησε τη ζωή μας με τις ταινίες και το όλο έργο του, με την αρχοντιά του, τη γοητεία και το χιούμορ του.
Πηγή : Θ.Σ. – kommon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου