 |
| 9/2, Κινητοποίηση στο Δρομοκαΐτειο |
Την εγκληματική κυβερνητική πολιτική (και) στον τομέα της Ψυχικής Υγείας φέρνουν στο φως με κείμενό τους οι επαγγελματίες του χώρου. Το κείμενο υπογράφουν πάνω από ογδόντα κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι κ.α από δημόσια νοσοκομεία και δομές της χώρας.
Αφορμή τους είναι η νέα εγκύκλιος για τη διαδικασία μετάβασης ψυχικά ασθενών σε Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης. Όπως εξηγούν: «Η μετάβαση των ψυχιατρικών ασθενών σε μονάδες αποκατάστασης (ξενώνες, οικοτροφεία, διαμερίσματα), αποτελεί βασικό κορμό της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και επιδιωκόμενο στόχο των επαγγελματιών ψυχικής υγείας». Η νέα εγκύκλιος όμως, «με την παντελή έλλειψη επιστημονικού υπόβαθρου, τις αέναες γραφειοκρατικές διαδικασίες που εισάγει, αλλά και η σημαντική απουσία δομών, καταδικάζει πληθώρα ασθενών να παραμένουν “ξεχασμένοι” στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, ως ασθενείς με “κακό” προφίλ».
Το αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν, είναι ότι «Τα δημόσια νοσοκομεία -τα ήδη υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα- καλούνται καθημερινά να υποταχθούν σε πολιτικές πελατειακών σχέσεων, να διαλέξουν ανάμεσα σε ήδη ευάλωτους ανθρώπους, να εφευρίσκουν αυτοσχέδιες λύσεις και να συναινέσουν, εφαρμόζοντας την εν λόγω εγκύκλιο, σε μια πολιτική όπου κυριαρχεί η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η ενίσχυση των κοινωνικών ανισοτήτων».
«Αφού παραχωρήθηκε», συνεχίζουν, «ένα μεγάλο μέρος των δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης σε ιδιωτικές, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, χρηματοδοτούμενες από το Υπουργείο Υγείας, τώρα νομιμοποιείται πλήρως η δυνατότητα επιλογής ή απόρριψης του ασθενούς, μονομερώς από τις δομές υποδοχής, ανεξάρτητα από τη θετική απόφαση της αρμόδιας επιτροπής μετάβασης της Υ.Π.Ε.
Συνέπεια των ανωτέρω θεμελιώνεται η λογική casting και περιστρεφόμενης πόρτας -με κακοποιητικούς όρους για τον ασθενή- ο οποίος ως εκκρεμές, εγκλωβίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε δοκιμαστικές συνθήκες και επαναλαμβανόμενες απορρίψεις ή ωθείται σε καθεστώς αστεγίας».
Και καταλήγουν: «ως κοινωνικοί επιστήμονες διαπιστώνουμε καθημερινά μια προσπάθεια θεσμικής στιγματοποίησης όλων των ευάλωτων ομάδων. Σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς αναπαράγονται οι επικίνδυνες ιδέες εγκλεισμού του διαφορετικού και εξόντωσης του αδύναμου. Οι πρόσφυγες θα “φυλακίζονται” σε χώρους συγκέντρωσης, οι ασθενείς θα “στοιβάζονται” στα άσυλα, οι άστεγοι θα είναι οι “αόρατες σκιές” που θα γεμίζουν τους δρόμους, οι κρατούμενοι θα υποστούν μια “πυρηνική εξόντωση” αντί σωφρονισμού, οι τοξικοεξαρτημενοι είναι οι “αποτυχημένοι” αυτής της κοινωνίας.
Ζητούμε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά και από όλη την κοινωνία να υπερασπιστούν το δημόσιο χαρακτήρα των νοσοκομείων, την ισότιμη φροντίδα όλων των ασθενών, την αξιοκρατική πρόσβασή τους στις δομές αποκατάστασης και να αποσύρουν την εν λόγω εγκύκλιο προκειμένου να διαφυλάξουμε έστω το στοιχειώδες».
Το αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν, είναι ότι «Τα δημόσια νοσοκομεία -τα ήδη υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα- καλούνται καθημερινά να υποταχθούν σε πολιτικές πελατειακών σχέσεων, να διαλέξουν ανάμεσα σε ήδη ευάλωτους ανθρώπους, να εφευρίσκουν αυτοσχέδιες λύσεις και να συναινέσουν, εφαρμόζοντας την εν λόγω εγκύκλιο, σε μια πολιτική όπου κυριαρχεί η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η ενίσχυση των κοινωνικών ανισοτήτων».
«Αφού παραχωρήθηκε», συνεχίζουν, «ένα μεγάλο μέρος των δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης σε ιδιωτικές, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, χρηματοδοτούμενες από το Υπουργείο Υγείας, τώρα νομιμοποιείται πλήρως η δυνατότητα επιλογής ή απόρριψης του ασθενούς, μονομερώς από τις δομές υποδοχής, ανεξάρτητα από τη θετική απόφαση της αρμόδιας επιτροπής μετάβασης της Υ.Π.Ε.
Συνέπεια των ανωτέρω θεμελιώνεται η λογική casting και περιστρεφόμενης πόρτας -με κακοποιητικούς όρους για τον ασθενή- ο οποίος ως εκκρεμές, εγκλωβίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε δοκιμαστικές συνθήκες και επαναλαμβανόμενες απορρίψεις ή ωθείται σε καθεστώς αστεγίας».
Και καταλήγουν: «ως κοινωνικοί επιστήμονες διαπιστώνουμε καθημερινά μια προσπάθεια θεσμικής στιγματοποίησης όλων των ευάλωτων ομάδων. Σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς αναπαράγονται οι επικίνδυνες ιδέες εγκλεισμού του διαφορετικού και εξόντωσης του αδύναμου. Οι πρόσφυγες θα “φυλακίζονται” σε χώρους συγκέντρωσης, οι ασθενείς θα “στοιβάζονται” στα άσυλα, οι άστεγοι θα είναι οι “αόρατες σκιές” που θα γεμίζουν τους δρόμους, οι κρατούμενοι θα υποστούν μια “πυρηνική εξόντωση” αντί σωφρονισμού, οι τοξικοεξαρτημενοι είναι οι “αποτυχημένοι” αυτής της κοινωνίας.
Ζητούμε από τους αρμόδιους φορείς, αλλά και από όλη την κοινωνία να υπερασπιστούν το δημόσιο χαρακτήρα των νοσοκομείων, την ισότιμη φροντίδα όλων των ασθενών, την αξιοκρατική πρόσβασή τους στις δομές αποκατάστασης και να αποσύρουν την εν λόγω εγκύκλιο προκειμένου να διαφυλάξουμε έστω το στοιχειώδες».
Πηγή : Εργατική Αλληλεγγύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου