Η κρίση του καπιταλισμού, στο στάδιο της προχωρημένης παρακμής του, διαπερνά όλους τους πόρους της κοινωνίας, καταδικάζοντας τους ανθρώπους σε μια ζωή με τρομακτικές στερήσεις σε όλα τα επίπεδα, γεμάτη από φόβους, κακοποιήσεις, διαψεύσεις, μοναξιά και δυστυχία. Μια ζωή που χάνει το νόημά της, καθώς το μοναχικό άτομο, αποξενωμένο από τον εαυτό του και τους άλλους, βουλιάζει στην καθημερινή ρουτίνα, τους συμβιβασμούς, την απουσία επαναστατικών προσδοκιών και οραμάτων.
Αυτός ο τρόπος ζωής δημιουργεί το έδαφος, όπου φυτρώνει κάθε τύπου ψυχοπαθολογία και καλλιεργούνται όλες οι τάσεις φυγής από την πραγματικότητα μέσα από τη στροφή στα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τον τζόγο και κάθε μορφής εξάρτηση.
Το βλέπουμε πολύ καθαρά σήμερα, στις συνθήκες που δημιουργήθηκαν κατά την πανδημία, τον υποχρεωτικό εγκλεισμό, την κοινωνική και οικονομική καταστροφή.
Από πρόσφατες έρευνες διαπιστώνεται ότι σήμερα οι ψυχικές διαταραχές αντιπροσωπεύουν το ένα τέταρτο του συνόλου των ασθενειών, από τις οποίες πάσχουν οι λαοί της ευρωπαϊκής ηπείρου. Μόνο, όμως, ένα πολύ μικρό ποσοστό αντιμετωπίζεται θεραπευτικά, αφού λείπουν οι κατάλληλες δομές, το εξειδικευμένο προσωπικό, οι δημόσιοι πόροι.
Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια, με ακόμα πιο καθαρό τρόπο, το αποκρουστικό πρόσωπο του ρατσισμού απέναντι στους ψυχικά πάσχοντες και σε όλες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Έκανε ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη ανατροπής των όρων που γεννούν αυτά τα προβλήματα.
Ενώ η πανδημία καλπάζει και τα κρούσματα του κορωνοϊού αυξάνονται, η καθημερινή ζωή των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων μοιάζει να κινείται στο κενό, ξορκίζοντας, με μια ξέφρενη φυγή προς τα εμπρός, τους θανάσιμους κινδύνους που ενυπάρχουν.
Αντιμέτωποι με αυτήν τη βαθειά κοινωνική απελπισία είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε στα μαθήματα της Οκτωβριανής Επανάστασης και ιδιαίτερα στην πάλη του Τρότσκυ για τη δημιουργία των όρων όχι μόνον για την αποτίναξη της συσσωρευμένης ταξικής βαρβαρότητας αλλά και μια διαρκή επαναστατική αλλαγή του τρόπου ζωής των μαζών, πριν την Επανάσταση, στη διάρκειά της αλλά και μετά την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας και στη διαδικασία του σβησίματος κάθε εξουσίας και εξουσιαστικής σχέσης.
Θα επανέλθουμε μια άλλη φορά σ’ αυτό το κρίσιμο, τόσο επίκαιρο και συχνά αγνοημένο σήμερα θέμα της σχέσης ανάμεσα στην επαναστατική αλλαγή του κόσμου και της λεγόμενης “καθημερινής ζωής”.
Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε σε αυτό το σύντομο σημείωμα είναι ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση έδειξε σε όλη την ανθρωπότητα ότι όχι απλώς η οικονομική δομή αλλά η κοινωνική Ζωή η ίδια πρέπει να αλλάξει, να γίνει αληθινή Ζωή. Ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί και να κατακτήσει τις πιο ψηλές κορφές καθώς εμπνέεται και αλλάζει μέσα στην Επανάσταση, αγωνίζεται να σβήσουν οι σχέσεις εξουσίας, εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ταπείνωσης ανθρώπου από άνθρωπο. Όταν δημιουργεί συλλογικά, ανοίγοντας νέους απελευθερωτικούς ορίζοντες στη ζωή του, με το βλέμμα στραμμένο όλο και πιο ψηλά στη απελευθέρωση της κοινωνίας από τα ταξικά δεσμά.
07/08/2020
Ας μην μας κάνει η πανδημία να ξεχάσουμε ότι είμαστε άνθρωποι
ΑπάντησηΔιαγραφή