ΟΚΔΕ Σπάρτακος Καμία θεραπεία δεν είναι υποχρεωτική! Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας!

Το ελληνικό κράτος και το υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζονται να γράψουν άλλη μία μαύρη σελίδα στην ιστορία της παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, σε διαβούλευση τίθεται το σχέδιο νόμου «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και λοιπές διατάξεις», το οποίο θέλει να αντικαταστάσει τμήματα του διαβόητου άρθρου 69 του Π.Κ. και περιλαμβάνει σωρεία αντιδραστικών διατάξεων.

Η συγκεκριμένη πρόταση τίθεται υπό το πρόσχημα μιας «μεταρρύθμισης» των ψυχιατρικών νοσοκομείων και κλινικών –δημοσίων και ιδιωτικών- και της «κοινοτικής ψυχιατρικής», όπως αποκαλούνται τα υποστελεχωμένα και αναχρονιστικά ΚΨΥ, οι διάφορες ΜΚΟ και τα «ιδρύματα» που κερδοφορούν στις πλάτες των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, των οικογενειών τους και των ασφαλιστικών ταμείων. Αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τα δικαιώματα τόσο των ληπτών των συγκεκριμένων υπηρεσιών, αλλά σίγουρα επεκτείνεται και σε κοινωνικά σύνολα πολύ ευρύτερα.

Συγκεκριμένα, το σ/ν απειλεί να θεσμοθετήσει ένα αναβαθμισμένο δικαστικό ψυχιατρείο, μια υποχρεωτική, δηλαδή, νοσηλεία σε δημόσια ή/και ιδιωτικά ιδρύματα και την παράτασή της σε κατ’ οίκον νοσηλεία, μέσα από τη συνεχή χρήση ενέσιμων αντιψυχωτικών σκευασμάτων μακράς διάρκειας, με παράλληλη επιτήρηση από το κράτος. Σε αυτό το πλαίσιο θα μπαίνουν όσοι πάσχοντες θεωρούνται πως εγκλημάτησαν, αλλά και όσοι δεν έχουν ικανοποιητική ή αποδεκτή (μέσα στις δεδομένες συνθήκες των δημόσιων και ιδιωτικών ψυχιατρικών νοσοκομείων) συμμόρφωση στις «θεραπείες» τους. Οι ψυχίατροι, μετατρέπονται σε δικαστές και εκτελεστές, καλούμενοι να γνωμοδοτούν για την ενδεχόμενη «επικινδυνότητα», παίζοντας σημαίνοντα ρόλο στο πότε και αν, όσοι και όσες υπαχθούν σε αυτές τις διατάξεις, θα μπορούν να βγουν από αυτές. Έτσι, δημιουργείται το παράθυρο της παράτασης για χρόνια ακούσιας χορήγησης φαρμακευτικής αγωγής, χωρίς να είναι αναγκαίο -παρά μόνο στα χαρτιά- να υπάρχουν και άλλου είδους παρεμβάσεις.

Η επαπειλούμενη κατάσταση για την ψυχική υγεία είναι ιδιαίτερα σοβαρή. Δημιουργούνται οι όροι για ακόμα μεγαλύτερης διάρκειας νοσηλείες κατ’ οίκον ή σε δημόσια νοσοκομεία, οι οποίες, μάλιστα, θεωρούνται χρονικά ισοδύναμες της φυλάκισης. Αντί λοιπόν οι χώροι των νοσοκομείων να είναι χώροι θεραπείας, κοινωνικής αρωγής και επανένταξης, μετατρέπονται σε χώρους που λειτουργούν με όρους φυλακής ή αποθήκευσης ανθρωπίνων σωμάτων και ψυχών όπως απάνθρωπα και εγκληματικά λειτουργεί και τώρα, αλλά σε κάθε περίπτωση πλέον θα θεωρείται σύννομο). Αντί οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας να αντιμετωπίζονται συνεργατικά και διαδραστικά από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, εντείνεται η καταστολή τους και βαφτίζονται επίσημα «επικίνδυνοι», ενάντια σε κάθε επιστημονική, αλλά και στοιχειώδη ανθρώπινη λογική.

Οι λόγοι για όλα αυτά είναι συγκεκριμένοι. Η διάλυση της δημόσιας περίθαλψης που εντείνεται τα τελευταία χρόνια κάνει τα κενά των υπηρεσιών παροχής ψυχικής υγείας ακόμα πιο εμφανή. Η φασίζουσα λογική του υπουργείου που στοχοποιεί τους «επικίνδυνους σχιζοφρενείς» κοκ εγείρει τα πιο κανιβαλικά και αντιδραστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και οδηγεί την πολυάριθμη αυτή κοινωνική ομάδα στο περιθώριο με ακόμη χειρότερους όρους. Με το πρόσχημα του «νοικοκυρέματος» και της «μεταρρύθμισης» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να κολυμπήσει για άλλη μια φορά στα θολά νερά του κοινωνικού αυτοματισμού. Παράλληλα εξασφαλίζονται σπουδαία κέρδη για τις φαρμακευτικές, καθώς τα μηνιαία σκευάσματα κοστίζουν εκατοντάδες φορές περισσότερο από τα συμβατικά, συνεχίζοντας την πολιτική της αναδιανομής των περιουσιακών στοιχείων των ασφαλιστικών ταμείων προς όφελος του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου. Και βέβαια, στο σ/ν γίνεται σαφής αναφορά στις διάφορες ΜΚΟ που ήδη βγάζουν κέρδος από την πρωτοβάθμια ψυχική υγεία, έτσι ώστε να επεκτείνουν ακόμα περισσότερο τις δραστηριότητές τους, με τη γνωστή (μη) εποπτεία από το κράτος, τις κατώτατες ή ακόμη και ελλιπείς παροχές τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε υπηρεσίες με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αυτή η αθλιότητα δεν έχει καμία σχέση με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας που οραματιζόμαστε. Ακόμη και για τα συντηρητικούς «εκσυγχρονιστές», το σ/ν απέχει έτη φωτός από τον δυτικό εκσυγχρονισμό και τη στοιχειώδη τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η βασική αρχή της θεραπείας είναι η συνεργατικότητα. Το δικαίωμα στο σώμα είναι θεμελιώδες και πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστό. Οι φαρμακευτικές αγωγές πρέπει να χορηγούνται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέσα (και για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα), ενώ παράλληλα να υπάρχουν πραγματικές θεραπευτικές ομάδες στο πλάι των ασθενών και όχι ψυχίατροι και νοσηλευτές –ανθρωποφύλακες, εξουσιαστές και νυχτοφύλακες του κράτους και της φιλήσυχης κοινωνικής μερίδας.

Να μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα με τεράστιο ποσοστό ακούσιων νοσηλειών, ενδεικτικό της ανύπαρκτης πρωτοβάθμιας περίθαλψης και της συνολικότερης φιλελεύθερης πολιτικής που ασκείται συνεχώς ως σήμερα. Το κράτος που οργάνωσε τη Λέρο και τα τόσα άλλα εγκλήματα τα οποία βαφτίζονται «ψυχική υγεία» δε μπορεί να απολαμβάνει καμία εμπιστοσύνη. Οι λήπτες ψυχικής υγείας είναι μία από τις πιο καταπιεσμένες και βάρβαρα αντιμετωπιζόμενες ομάδες, είναι αυτοί που πιο συχνά βιώνουν στο πετσί τους τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας. Είναι συνήθως οι άνθρωποι που βίωσαν τις χειρότερες πλευρές της νεοελληνικής κοινωνίας και του μοντέλου οικογένειας που προωθεί. Είναι πρόσφυγες και μετανάστες, είναι LGBT άτομα, είναι οι στιγματισμένοι παρίες που δεν εντάσσονταν στο συμβατικό τρόπο σκέψης και που ποτέ δεν έγινε μια αξιοπρεπής προσπάθεια να γίνουν αποδεκτοί και να ενταχθούν στην καθημερινότητα των υπολοίπων με ίσους όρους σε εργασία, κοινωνικές παροχές, κοινωνική αρωγή, εκπαίδευση και υγεία.

Η κυρίαρχη ψυχιατρική έχει πολλές φορές χρησιμοποιηθεί ως άλλο ένα όπλο των αρχουσών τάξεων ενάντια στους καταπιεσμένους. Και ασφαλώς χρειάζεται επειγόντως αλλαγή: όχι όμως προς αυτή την κατασταλτική και αγοραία κατεύθυνση. Για αυτό και αγωνιζόμαστε μαζί με τους λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και με τους καταπιεσμένους κάθε λογής ενάντια σε αυτό το σύστημα που τους εξοστρακίζει και καταστρατηγεί κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος. Αγωνιζόμαστε μαζί τους κατά της αντιμετώπισης της ψυχικής υγείας ως άλλης μίας αγοράς και κατά της μετατροπής της επιστημονικής γνώσης σε όπλο καταστολής και χειραγώγησης.

Να μην περάσει το σχέδιο νόμου για την υποχρεωτική θεραπεία στην κοινότητα!

Στηρίζουμε την κινητοποίηση των συλλογικοτήτων ληπτών και ληπτριών υπηρεσιών ψυχικής υγείας

Όλοι και όλες στην κινητοποίηση στο Υπουργείο Υγείας στις 18/5 στις 12.30!