της Κατερίνας Μάτσα
Στην εποχή της καταστροφής του κοινωνικού κράτους από τον κλυδωνιζόμενο καπιταλισμό η αναπηρία αντιμετωπίζεται σαν “ατομική ανεπάρκεια” ή σαν ασθένεια. Το ανάπηρο σώμα θεωρείται μη-παραγωγικό και αντιαισθητικό, με βάση ένα φαντασιακό πρότυπο “άρτιου, παραγωγικού και ωραίου σώματος”.
Με βάση το ισχύον ιατρικό μοντέλο αναπηρίας, που θεωρεί ότι η αναπηρία οφείλεται αποκλειστικά σε βιολογικά αίτια και οδηγεί οπωσδήποτε σε ανικανότητα, η θέση των αναπήρων είναι η εξορία στο κοινωνικό περιθώριο. Στιγματισμένοι, αποκλεισμένοι, οι ανάπηροι βιώνουν τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος, είτε μέσα στα άθλια ιδρύματα, είτε μέσα στις διακρίσεις και την περιφρόνηση
Σήμερα, στις συνθήκες της πανδημίας, τα ανάπηρα άτομα βιώνουν ένα καινούργιο αποκλεισμό. Όπως δηλώνουν οι ίδιοι, μέσα από την Κίνηση χειραφέτησης “ Μηδενική Ανοχή”, δεν υπάρχει σήμερα καμιά μέριμνα για την κάλυψη των αναγκών των αναπήρων που νοσούν από τον κορονοϊό και έχουν ανάγκη νοσηλείας σε ΜΕΘ. Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, 6 στα 10 άτομα που πέθαναν από κορονοιό ήταν ανάπηρα! Και πέθαναν εκτός ΜΕΘ!
Το ερώτημα που αντικειμενικά μπαίνει είναι μήπως, μέσα σε συνθήκες ανεπάρκειας του υγειονομικού συστήματος, γίνεται, άτυπα, μια διαδικασία ρατσιστικών διακρίσεων και τελικά «επιλογής ασθενών» σε βάρος πάντα των αναπήρων…
Πηγή : Νέα Προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου