της Κατερίνας Μάτσα
Συγκλονιστική η εικόνα του ψυχιατρικού τμήματος του Ευαγγελισμού, του μεγαλύτερου νοσοκομείου του ΕΣΥ, όπως περιγράφεται στο γράμμα που έστειλε στην εφημερίδα Εφ. Συν (05-07/06/20), ο νοσηλευόμενος εκεί Ηλ. Τσαγκ.
Σαράντα ασθενείς σε οκτώ δωμάτια, οι περισσότεροι δεμένοι στο κρεβάτι τους με ιμάντες μηχανικής καθήλωσης, υποχρεωμένοι να κάνουν τις φυσικές τους ανάγκες εκεί, ελάχιστο νοσηλευτικό και άλλο προσωπικό, πολυφαρμακία, απουσία οποιουδήποτε τύπου θεραπευτικών δραστηριοτήτων, διαρκής απειλή από το προσωπικό προς τους «ζωηρούς» ασθενείς ότι θα οδηγηθούν στην απομόνωση, στο περίφημο «δωμάτιο ηρεμίας».
Σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας οι ασθενείς ήταν υποχρεωμένοι να παραμένουν κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους, δεν τους κατέβασαν ποτέ στο προαύλιο, σε κάποιο χώρο όπου θα μπορούσαν να ασκηθούν σωματικά, έστω και λίγο. Αντιμετωπίστηκαν ουσιαστικά ως φυλακισμένοι, την ίδια στιγμή πού δημοσιεύονταν άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά ότι οι συνθήκες του υποχρεωτικού εγκλεισμού επιδεινώνουν τις ήδη υπάρχουσες ψυχικές διαταραχές, λειτουργώντας ως πηγή μόνιμου στρες και δυσφορίας. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να αποβούν δραματικές για αυτόν τον εξαιρετικά ευάλωτο πληθυσμό, το προσωπικό, με τεράστια την ευθύνη των ψυχιάτρων, χρησιμοποίησε ως θεραπευτικό εργαλείο μόνο κατασταλτικές μεθόδους. Η ελληνική Ψυχιατρική στις δόξες της…
Φαίνεται πως η Λέρος έχει στοιχειώσει το ψυχιατρικό σύστημα στο σύνολό του, ειδικά τα Ψυχιατρεία, τους ψυχιατρικούς τομείς γενικών νοσοκομείων, ξενώνες, οικοτροφεία. Παντού βασιλεύει η καταστολή, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τι και αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Πρόληψης Βασανιστηρίων, που επισκέπτεται κάθε χρόνο τις διάφορες ψυχιατρικές δομές της χώρας, καταγγέλλει την Ελλάδα για συστηματική παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των ψυχασθενών και για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείρισή τους. Η τελευταία έκθεσή της δημοσιεύτηκε τον Φλεβάρη του 2019. Το αυτί του ψυχιατρικού κατεστημένου δεν ιδρώνει . Σε αγαστή συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρείες προωθούν τα ψυχοφάρμακα, όλο και νεότερης γενιάς, όλο και πιο ακριβά, μην αφήνοντας τον ελάχιστο έστω χώρο για να δημιουργηθεί μια θεραπευτική ανθρώπινη σχέση με τον ασθενή, που μπορεί να δράσει σαν πολύ αποτελεσματικός ιαματικός παράγοντας
Κάποτε, όταν ξεκίνησε το εγχείρημα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, αποθήκες ψυχών θεωρούνταν μόνο τα μεγάλα ψυχιατρεία, παράδειγμα προς αποφυγήν, Δαφνί, Λέρος, Δρομοκαΐτειο. Στην πορεία, αποθήκες ψυχών έγιναν όλες οι ψυχιατρικές δομές, παλιές και νέες, συγκοινωνούντα δοχεία απίστευτης βαρβαρότητας, απίστευτης καταστολής.
Ψυχιατρεία – φυλακές
Είναι πολύ χαρακτηριστική της όλης κατάστασης η είδηση που κοινοποίησε η Πρωτοβουλία “Ψ” (βλέπε σχετικά εδώ). Οι ψυχίατροι μιας πτέρυγας του ΨΝΑ κάλεσαν την αστυνομία να συλλάβει ασθενή στον οποίο μόλις είχαν δώσει εξιτήριο, γιατί στον φάκελό του υπήρχε σημείωμα της αστυνομίας από το 2011 ότι είχε καταδικαστεί ερήμην λόγω αντίστασης κατά της αρχής, προφανώς ενώ βρισκόταν σε κρίση. Η αστυνομία κατέφθασε πάραυτα και τον οδήγησε στις φυλακές Κορυδαλλού, στο ψυχιατρικό κατάστημα. Οι θεσμοί της Βίας σε κοινή δράση. Η εποχή του κορονοϊού έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια τον ρόλο πού καλείται να παίξει η Ψυχιατρική Επιστήμη σε μια εποχή βαθειάς κρίσης, σαν όργανο της βιοεξουσίας, όπου οι ψυχασθενείς και όλοι οι κοινωνικά αποκλεισμένοι αντιμετωπίζονται από το σύστημα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του σαν «ζωές ανάξιες να ζουν».
Για άλλη μια φορά γίνεται φανερό ότι οι ανάγκες αυτού του συστήματος είναι ασύμβατες με τις ανάγκες της ζωής…
05/06/20
Πηγή : Νέα Προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου