«Το Σύστημα Υγείας Θα Καταρρεύσει»

Συνέντευξη με τη Μερόπη Μανταίου, γιατρό στο νοσοκομείο «Σωτηρία» 

Τη συνέντευξη πήρε η Κατερίνα Σεργίδου.

Να ξε­κι­νή­σου­με από τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών της ΕΙΝΑΠ, Με­ρό­πη. Τι να κρα­τή­σου­με;

Κατ’ αρχάς θα πρέ­πει να πούμε ότι απα­ξιώ­θη­καν οι συν­δυα­σμοί των με­γά­λων κομ­μά­των, των κομ­μά­των εξου­σί­ας. Έπεσε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η ΝΔ, εξα­φα­νί­στη­καν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που είχαν κοινό ψη­φο­δέλ­τιο. Τα ψη­φο­δέλ­τια της Αρι­στε­ράς πήγαν καλά, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου φυ­σι­κά και του Ενω­τι­κού Κι­νή­μα­τος για την Ανα­τρο­πή, ενός κοι­νού ψη­φο­δελ­τί­ου της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ. Όλο αυτό ση­μαί­νει ότι ο κό­σμος κοι­τά­ει αρι­στε­ρά. Στα θε­τι­κά λοι­πόν είναι ότι σε αυτές τις εκλο­γές δη­λώ­θη­κε μια διεκ­δι­κη­τι­κή πρό­θε­ση. Πώς να μην ήταν έτσι άλ­λω­στε όταν η τε­λευ­ταία ηγε­σία της EINAΠ ήταν απο­γοη­τευ­τι­κή, τρα­γι­κή. Δεν έκανε απο­λύ­τως τί­πο­τα. Αλλά δυ­στυ­χώς εί­χα­με και με­γά­λη αποχή. Ψή­φι­σε μόνο το 55% των για­τρών στο σύ­νο­λο. Θα έλεγα όμως ότι αυτές οι εκλο­γές έστει­λαν ένα γερό χα­στού­κι στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ένα χα­στού­κι στον συ­στη­μι­κό συν­δι­κα­λι­σμό.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα στο νο­σο­κο­μείο σας, το Σω­τη­ρία, πώς ήταν;

Ήρ­θα­με πρώ­τοι. Όσες και όσοι μας ψή­φι­σαν το έκα­ναν συ­νει­δη­τά. Η ΝΔ πά­τω­σε. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ βγήκε δεύ­τε­ρος. Θα έλεγα όμως ότι εν­σω­μά­τω­σε αντι­συ­στη­μι­κή ψήφο, δη­λα­δή οι διευ­θυ­ντές που θα ψή­φι­ζαν κα­νο­νι­κά ΠΑΣΟΚ ψή­φι­σαν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Νο­μί­ζω ότι αυτό ση­μα­το­δο­τεί μια αλ­λα­γή στην εκλο­γι­κή βάση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Εί­χα­με βέ­βαια με­γα­λύ­τε­ρα πο­σο­στά απο­χής από ό,τι σε κε­ντρι­κό επί­πε­δο. Στο δικό μας το νο­σο­κο­μείο ήταν τρο­μα­χτι­κή η αποχή. Από τους 512 για­τρούς ψή­φι­σαν οι 125. Όλο αυτό έγινε με ευ­θύ­νη της ΕΙΝΑΠ και της ΟΕΝΓΕ, που έχουν γίνει ουρά της εξου­σί­ας. Φυ­σι­κά δεν φταί­νε οι ερ­γα­ζό­με­νοι. Υπάρ­χει με­γά­λη απα­ξί­ω­ση και έλ­λει­ψη εμπι­στο­σύ­νης. Οι τρια­ντά­ρη­δες για­τροί είναι φο­βι­σμέ­νοι, επι­κρα­τεί πολ­λές φορές ο ατο­μι­σμός, ο φόβος και το «δεν γί­νε­ται τί­πο­τα». Η ατο­μι­κή διέ­ξο­δος. Θεωρώ επί­σης ότι η αποχή έχει να κάνει και με μια με­γά­λη σιω­πη­ρή δια­μαρ­τυ­ρία για την τρο­μα­χτι­κή απα­ξί­ω­ση του νο­σο­κο­μεί­ου. Ένα όχι σε όλα. Και σε αυτό έχου­με να απα­ντή­σου­με.

Η κα­τά­στα­ση στο νο­σο­κο­μείο; Τρα­γι­κή;

Το νο­σο­κο­μείο έχει να αγω­νι­στεί για την ίδια του την ύπαρ­ξη. Αν και με­γά­λο (ανά­με­σα στα τρία πρώτα σε κρε­βά­τια), έχει τον χα­μη­λό­τε­ρο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, και αυτό γιατί θέ­λουν να το κλεί­σουν ή να το ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σουν. Είναι με­γά­λο το φι­λέ­το. Και το χει­ρό­τε­ρο είναι ότι παρά τις προ­ε­κλο­γι­κές υπο­σχέ­σεις δεν άλ­λα­ξε σε τί­πο­τα η κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή σε σχέση με το νο­σο­κο­μείο μας. Να σου πω, ας πούμε ότι εν μέσω της επι­δη­μί­ας της γρί­πης τα μισά κρε­βά­τια στη ΜΕΘ έχουν κλεί­σει. Από 26 έχου­με 13. Αυτό που λέμε ότι το μνη­μό­νιο σκο­τώ­νει το ζούμε κα­θη­με­ρι­νά μέσα στα νο­σο­κο­μεία. Με τη γρίπη λόγω της κα­τάρ­γη­σης της πρω­το­βάθ­μιας υπήρ­ξε τε­ρά­στιος φόρ­τος, σε ση­μείο που δεν μπο­ρού­σα­με να αντε­πε­ξέλ­θου­με. Δεν γί­νο­νταν εξε­τά­σεις παρά μόνο στους δια­σω­λη­νω­μέ­νους και στους νο­σού­ντες. Δεν έχου­με υλικά. Όσον αφορά εμάς τους για­τρούς, εί­μα­στε πέντε και έξι τα­χυ­τή­των ερ­γα­ζό­με­νοι-ες. Δεν υπάρ­χει μο­νι­μό­τη­τα. Οι μι­κροί για­τροί είναι σκλά­βοι. Το νο­σο­κο­μείο δεν έχει λίστα ει­δι­κευό­με­νων, πράγ­μα που ση­μαί­νει ότι αδειά­ζουν θέ­σεις και δεν γε­μί­ζουν. Το υπουρ­γείο κρατά για­τρούς που ενώ έχουν τε­λειώ­σει την ει­δι­κό­τη­τα εκτε­λούν χρέη ει­δι­κευό­με­νου, με εφτά εφη­με­ρί­ες. Και από την άλλη το προ­σω­πι­κό είναι γε­ρα­σμέ­νο. Δεν μπο­ρεί να σε βλέ­πει στο εφη­με­ρείο 65χρο­νος για­τρός. Να το πούμε κα­θα­ρά: τα νο­σο­κο­μεία δια­λύ­ο­νται, σε όλα τα επί­πε­δα. Το δικό μας δεν έχει ούτε διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο, δεν μπο­ρεί να απο­φα­σί­σει για τί­πο­τα. Το δε νο­μο­σχέ­διο για τους ανα­σφά­λι­στους έχει μεί­νει στα χαρ­τιά αφού το υπουρ­γείο δεν έχει εγκρί­νει ούτε μισό ευρώ για τους ανα­σφά­λι­στους. Και ενώ συμ­βαί­νουν όλα αυτά, οι διευ­θυ­ντές δεν έχουν πλη­γεί κα­θό­λου και οι ρου­σφε­το­λο­γι­κοί μη­χα­νι­σμοί λει­τουρ­γούν κα­νο­νι­κό­τα­τα.

Πριν από λίγες μέρες εί­χα­με τον εορ­τα­σμό της μέρας της γυ­ναί­κας. Πώς είναι η ζωή σας στο νο­σο­κο­μείο;

Με το μνη­μό­νιο έχει επι­δει­νω­θεί πολύ η θέση μας. Από τις νο­ση­λεύ­τριες οι μισές έχουν τους άντρες τους άνερ­γους. Τρέ­φουν τις οι­κο­γέ­νειές τους, δεν υπάρ­χουν ρεπό και αυτό κα­τα­λα­βαί­νεις ότι για τις γυ­ναί­κες είναι πολύ επι­βα­ρυ­ντι­κό. Να δου­λεύ­ουν μέχρι τα 67, μέχρι τε­λι­κής πτώ­σης, να τρέ­φουν οι­κο­γέ­νειες, να ερ­γά­ζο­νται διπλά.

Τι θα έλε­γες για το Προ­σφυ­γι­κό; Τι ση­μαί­νει δη­μό­σια υγεία για όλους;

Το σύ­στη­μα έτσι όπως είναι δεν ση­κώ­νει. Πρέ­πει να φτιά­ξει και­νούρ­γιες δομές, να ενι­σχύ­σει πρω­το­βάθ­μια ια­τρεία ώστε να πη­γαί­νουν οι άν­θρω­ποι εκεί. Θέλω να πω πά­ντως ότι το δη­μο­ψή­φι­σμα και η αλ­λη­λεγ­γύη στους με­τα­νά­στες, μαζί με το γε­γο­νός ότι δεν έχει εκ­δη­λω­θεί ακόμα ρα­τσι­σμός, είναι τα πιο ση­μα­ντι­κά γε­γο­νό­τα των τε­λευ­ταί­ων μηνών. Ούτε οι δε­ξιοί δεν μι­λά­νε. Όλη αυτή η αλ­λη­λεγ­γύη είναι τρο­με­ρά ελ­πι­δο­φό­ρα.

Άρα υπάρ­χει ελ­πί­δα; Για τα νο­σο­κο­μεία μας και για την κοι­νω­νία;

Ναι, αλλά όχι με αυτή την πο­λι­τι­κή. Το σύ­στη­μα υγεί­ας θα κα­ταρ­ρεύ­σει. Στο νο­σο­κο­μείο μας υπο­λο­γί­ζου­με ότι σε πέντε χρό­νια θα εί­μα­στε εί­κο­σι ει­δι­κοί. Εγώ βλέπω ανταρ­σί­ες, εξε­γέρ­σεις δια­φο­ρε­τι­κές από αυτές που έχου­με ζήσει. Ο κό­σμος θα λέει ότι δεν δου­λεύ­ει πια. Και η ευ­θύ­νη της ΛΑΕ σε αυτές τις συν­θή­κες αυ­ξά­νε­ται. Πρέ­πει να συ­γκρο­τη­θεί, να μην την εκ­προ­σω­πούν μόνο οι ίδιοι και οι ίδιοι, να τολ­μή­σει να πα­ρου­σιά­σει την πρό­τα­σή της στην κοι­νω­νία, ένα πρό­γραμ­μα σύ­γκρου­σης, όχι ντε και καλά για να κυ­βερ­νή­σου­με. Ξε­κά­θα­ρα και όχι φο­βι­κά. Να αφή­σου­με το φόβο πίσω μας. Μόνο έτσι θα μπο­ρέ­σου­με.

Πηγή : rproject