Ρόμπερτ Λόουελ |
Ρόμπερτ Λόουελ * "Επίλογος"
Εκείνα τα ευλογημένα εργαλεία,
πλοκή και ομοιοκαταληξία...
γιατί βοήθεια δεν μου δίνουν τώρα
που θέλω να κάνω
κάτι της φαντασίας μου, κι όχι από μνήμης;
Ακούω τον θόρυβο της φωνής μου:
Του ζωγράφου η όραση φακός δεν είναι,
Τρέμει, το φως για να αγκαλιάσει.
Αλλά κάποιες φορές ό,τι κι αν γράφω
με του ματιού την ξεφτισμένη τέχνη
μοιάζει ενσταντανέ
γρήγορο κι υπερφωτισμένο,
φανταχτερό και ταξινομημένο,
πιο τονισμένο απ' τη ζωή,
μα από το γεγονός παραλυμένο.
Όλα γάμος αταίριαστος.
Γιατί όμως να μην πω τι έγινε;
Προσευχηθείτε για της ακρίβειας τη χάρη
που ο Βερμέερ έδωσε στον φωτισμό του ήλιου
όπως γλιστρά σαν την παλίρροια στον χάρτη
προς το κορίτσι του το στέρεο από λαχτάρα.
Είμαστε φτωχά φευγαλέα γεγονότα,
γι' αυτό θέλει προσοχή, να δώσουμε
σε κάθε μορφή στη φωτογραφία
το ζωντανό της όνομα.
(Τελευταίο ποίημα της συλλογής Day by Day, 1977)
[Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης]
Επιμέλεια : Μπάμπης Μπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου