«Θανατηφόρο» Tο Εργασιακό Άγχος

Από τη μια πλευρά οι επιχειρήσεις(Αθηναϊκή Ζυθοποιΐα ΑΕ, Τιτάν ΑΕ, Μνεία Μέριμνας και Παπάκι.gr) και το κράτος που τους στηρίζει (υπουργείο Εργασίας, Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας) κι από την άλλη οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων (ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πάτρας και ο Εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ)συναντήθηκαν για να συζητήσουν από κοινού για το εργασιακό άγχος(patratora).Σαν να λέμε δηλ. για μια από κοινού συζήτηση εκπροσώπων των σφαγέων και των αμνοεριφίων, για πιο αγχολυτική και αποδοτική σφαγή.
Διαβάζουμε ότι το «Το κλειδί είναι να συμμετέχουν όλοι —εργοδότες, διευθυντικά στελέχη και εργαζόμενοι— και να συνεργάζονται για τη διαμόρφωση ενός καλού ψυχοκοινωνικού περιβάλλοντος εργασίας»

Παρ΄όλες τις "ειλικρινείς" προθέσεις δεν υπάρχει μέτρο και πρακτική που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων, δεν υπάρχει εργοδοτική απαίτηση, που να μη σχετίζεται με επαγγελματικούς ψυχοκοινωνικούς κινδύνους. Η αύξηση όμως του βαθμού εκμετάλλευσης είναι ζωτική ανάγκη των επιχειρήσεων,για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Για τον ίδιο σκοπό άλλωστε νομοθετούν και οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Όσο μεγαλώνει ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τόσο επιβαρύνεται η υγεία τους. Η μη συμμετοχή του εργαζόμενου στο αποτέλεσμα της εργασίας του, ο φόρτος της εργασίας, η βία, η ευελιξία, η αβεβαιότητα, ο χαμηλός ή και καθόλου μισθός, ο ανταγωνισμός, η ατομική στοχοθεσία, οι συχνές εναλλαγές θέσεων εργασίας, η μονότονη και επαναλαμβανόμενη εργασία, η έλλειψη σταθερού ρυθμού εργασίας, αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες πρόκλησης εργασιακού άγχους. 

Κατάθλιψη, έντονη και διαρκής κόπωση, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και ψυχοφαρμάκων, διαταραχές στη διατροφή και τον ύπνο, μυοσκελετικές και δερματικές παθήσεις, άλγη και νευρολογικές εκδηλώσεις, καρδιοαγγειακές παθήσεις, με εγκεφαλικά και εμφράγματα, είναι τα αποτελέσματα του εργασιακού άγχους.

Για να ανατραπεί η συνεχής χειροτέρευση της ζωής μας, οι εργαζόμενοι μόνο ένα δρόμο έχουμε. Αυτόν των συλλογικών και μαχητικών αγώνων από τα κάτω και όχι το δρόμο των στημένων και αποκρουστικών «ημερίδων». 

Αγώνων για δραστική μείωση των χρόνων και ωρών εργασίας(το σύνθημα των εργατών του Σικάγο για 8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ανάπαυσης, 8 ώρες ψυχαγωγίας δεν καθορίστηκε αυθαίρετα, αλλά με βάση και τις τότε ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου). Για αύξηση μισθών και συντάξεων. Για να έχουμε δημόσια και ποιοτικά όλα τα βασικά αγαθά(υγεία, παιδεία, πολιτισμό, νερό, ρεύμα…). Για την εθνικοποίηση τραπεζών και όλων των μεγάλων επιχειρήσεων με τον δικό μας έλεγχο(των εργατών και της κοινωνίας). Για την ανατροπή συνολικά της αντεργατικής επίθεσης που εξαπολύει ο κόσμος του κεφαλαίου.

Πηγή : taxiki.blogspot.gr