 |
| Το εξώφυλλο του βιβλίου |
Η Καταγωγή των Ειδών (αγγλ.: On the Origin of Species, πλήρης τίτλος 'On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life ') είναι έργο του Άγγλου επιστήμονα, Κάρολου Δαρβίνου, που εκδόθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1859. Είναι επιστημονικό σύγγραμμα που θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις της εξελικτικής βιολογίας. Το έργο αυτό του Δαρβίνου εισήγαγε την θεωρία ότι οι πληθυσμοί εξελίσσονται από γενιά σε γενιά με τη διαδικασία της φυσικής επιλογής. Παρουσίαζε μία σειρά από στοιχεία και αποδείξεις ως συμπέρασμα παρατηρήσεων, πειραμάτων και επιστημονικών συζητήσεων.
Εκείνη την εποχή, οι θεωρίες «περί Εξέλιξης» υπονοούσαν δημιουργία χωρίς θεϊκή παρέμβαση, και ο Δαρβίνος απέφυγε τη χρήση των λέξεων «εξέλιξη» και «εξελίσσομαι». Το βιβλίο έκανε μόνο έναν σύντομο υπαινιγμό στην ιδέα ότι και ο άνθρωπος μπορούσε να εξελιχθεί με τον ίδιο τρόπο όπως και οι άλλοι οργανισμοί.
Το έργο, παρά τις αρχικές αντιδράσεις, ιδιαίτερα από κύκλους της Εκκλησίας της Αγγλίας προσέλκυσε το γενικό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης εκείνης της εποχής καθώς είχε γραφτεί σε ύφος που να γίνεται κατανοητό στον απλό αναγνώστη. Εντός είκοσι ετών από την δημοσίευση η θεωρία της εξέλιξης έγινε γενικά αποδεκτή στον επιστημονικό κόσμο, όμως με την πάροδο του χρόνου κυριάρχησαν διάφορα μοντέλα αυτής της επιστημονικής προσέγγισης, βασισμένη στις απόψεις του Δαρβίνου.
Η ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ (ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΑΡΒΙΝΟΣ- ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ κ' ΕΠΕΦΕΡΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ
ΔΑΡΒΙΝΟΣ- ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ κ” ΕΠΕΦΕΡΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ
Το 1859, στο κλασικό του έργο «Περί της καταγωγής των ειδών», ο Κάρολος Δαρβίνος εισάγει την ιδέα της «φυσικής επιλογής». Σύμφωνα με την ιδέα αυτή η επιβίωση ενός οργανισμού στηρίζεται στην τυχαία & απρόβλεπτη ανταπόκριση του οργανισμού στο φυσικό του περιβάλλον. Λόγω μεταβολής των συνθηκών ζωής από τη συνεχή μετακίνηση στο φυσικό πεδίο & την αέναη πάλη για την επικράτηση των αναγκαίων προς επιβίωση, θα τα καταφέρουν όσοι οργανισμοί τυγχάνει να είναι καλύτερα εξοπλισμένοι. Έμφαση δίνεται στη βιολογική αυτενέργεια του ζώου που κάνει χρήση του περιβάλλοντός του. Στο δαρβινικό σχήμα η εξέλιξη είναι τυχαία και δεν ακολουθεί κάποιο προκαθορισμένο σχέδιο αλλά είναι ανοιχτή & απρόβλεπτη. Τα κριτήριά της μπορεί να είναι ποικίλα κι όχι κατ’ ανάγκη η δύναμη ή η ευφυΐα.
Ο άνθρωπος κατάγεται από τα πρωτεύοντα θηλαστικά και αποτελεί προϊόν τυχαίων μεταλλαγών. Η ενδεχομενική ύπαρξή του καταδεικνύει ότι θα μπορούσε να μην είχε υπάρξει, όπως και ότι μπορεί μελλοντικά να εξαφανιστεί.
Η θεωρία του Δαρβίνου, επέφερε το δεύτερο αποφασιστικό πλήγμα στη θεολογία, σε ζητήματα δομής & λειτουργίας του φυσικού σύμπαντος, μετά απ’ το 1ο λόγω του έργου Κοπέρνικου – Γαλιλαίου. Συνάμα, επικυρώθηκε από πληυώρα δεδομένων & ευρημάτων.
ΣΥΜΒΟΛΗ: Ολοκλήρωσε την Επιστημονική Επανάσταση συνδυάζοντας νευτώνεια μεθοδολογία με πεποίθηση για το ρόλο της τύχης στην εξέλιξη. Τέσσερις τομές:
Α. Βαθμιαίο των αλλαγών κατά το πρότυπο του Lyell στην γεωλογία
Β. ύπαρξη κλάδων στην εξέλιξη με οριζόντιες ομοιότητες
Γ. Φυσική επιλογή και προσαρμογή
Δ. δεν υπάρχει αναγωγή της φυλογένεσης στην οντογένεση
Ε. Δεν δέχεται την κληρονομικότητα των επίκτητων χαρακτηριστικών
Ένα σημαντικό θεωρητικό στοιχείο που έλειπε από την δαρβινική εξήγηση ήταν η αναφορά στους μηχανισμούς της βιολογικής κληρονομικότητας. Το κενό αυτό καλύφθηκε από τα πειράματα του Αυστριακού μοναχού Γκρέγκορ Μέντελ, ο οποίος πειραματιζόμενος με είδη φασολιών κατέδειξε τους μηχανισμούς μεταβίβασης των κληρονομικών χαρακτηριστικών, διατυπώνοντας επακριβώς τους μαθηματικούς νόμους της κληρονομικότητας και θεμελίωσε τον κλάδο της γενετικής, μαζί με τους Watson και Crick που το 1952 ανακάλυψαν τη «διπλή έλικα» του μορίου
πηγη: http://istoriatexnespolitismos.wordpress.com/